Een baby komt ter wereld, volledig open, het zenuwstelsel is nog op geen enkele manier geblokkeerd en het lichaam is nog schoon van verontreinigingen, een baby kan daardoor zichzelf ten volte ervaren en volledig bij zichzelf blijven. Echter is een baby zich er niet van bewust dat het zich in die bewustzijnstoestand verkeerd, het heeft nog geen referentiekader. Het is in de huidige tijd voor de huidige mens de bedoeling om eerst volledig in de stof te komen door op te groeien in een “disfunctionele” maatschappij, die zorgt voor afscheiding op velen vlakken en die afstand creëert van het Zelf, om vervolgens vanuit die toestand zichzelf weer te herontdekken. Door dit contrast wordt het voor ons duidelijk wat wij wel zijn en wat wij niet zijn. Het schept dus duidelijkheid. Althans, dat is de bedoeling, echter is men zo ondergesneeuwd door afscheiding dat de diepe verbinding met het Zelf onbereikbaar en ongrijpbaar lijkt. Het is precies om die reden dat veel mensen door de huidige tijdgeest, die daar nu om vraagt, zich beginnen te beseffen dat ze “iets” missen, iets waar ze hun vinger niet op kunnen leggen omdat ze verwijderd zijn van zichzelf. Elk gevoel van gemis, elke vorm van lijden, is het gevolg van niet ten volste het Zelf ervaren. Door te luisteren naar al die gevoelens, door alles te voelen en te ervaren dat gevoelt en ervaren wilt worden door het lichaam, creëren we ruimte en kunnen blokkades loskomen, energie wilt namelijk niets anders doen dan doorstromen. Zodra je levensenergie blokkeert door hoe je leeft en de keuzes die je maakt, de minder je kunt voelen en ervaren, waardoor je meer van jezelf verwijderd raakt.
Het is nooit te laat om rechtsomkeer te gaan, het leven heeft voor ieder mens altijd een deur open staan, we hoeven er alleen zelf doorheen lopen. Het is onze vrije wil om in lijden te blijven of om het te transformeren zodat er ruimte gemaakt kan worden voor alles dat je bent. Lijden houden we in stand door niet te laten stromen wat er wilt stromen, we willen bijvoorbeeld bepaalde dingen niet voelen, of we houden onszelf tegen om datgene te doen dat we zouden moeten doen. Men houd zichzelf voor het grootste deel onbewust tegen, daarom is het belangrijk om te blijven kijken naar je gedachten en gevoelens, wat willen die je duidelijk maken? Wat wil je niet ervaren? Op welke manier ga je nog niet liefdevol met jezelf om? Op welke manier houd je jezelf nog klein, of maak je jezelf te groot? Een andere manier van zelf-sabortage is toegeven aan de angst voor het onbekende, en aan angst voor pijn, dit houd je weg van iets dat ervaren wilt worden. Uit je comfortzone stappen is dus een vereiste voor de rest van je leven. Het is juist wanneer je het onbekende en het onaangename durft te omarmen, te ontdekken wat er in ons te ontdekken valt, er voor open gaan staan om alles te ervaren, pas dan zal je je leven weer verder verrijken en zal je leven weer door ons heen kunnen stromen zoals het bedoelt is. De meer we ruimte scheppen in ons lichaam, de meer we ons ziel en alle bewustzijnstoestanden die er zijn kunnen belichamen en ervaren.
