Het kenmerkende van lijdenservaringen is dat ze sterk aan het bewustzijn zijn gekoppeld, met andere woorden, de identificatie met de ervaring is erg groot. Er is als het ware een olifantenpaadje aangelegd waardoor je bewustzijn ongemerkt snel in de ervaring stapt. Dit zorgt er voor dat het volledig onbewust gaat. In die begin fasen is er nog niet genoeg bewustzijn op de dynamiek in je systeem om de verschuiving te zien. Tevens beschouw je je gedrag als onderdeel van je persoonlijkheid waardoor je er geen erg in hebt. Je bevind je dan in het lijden zonder te weten wanneer het gebeurde. Door meer bewustzijn te brengen naar dit soort overgangen, en te mediteren op de stille liefdeskern die in je aanwezig is, zullen gedachten en moties meer ruimte eromheen gaan bevatten, waardoor je ze zal zien aankomen. De identificatie neemt met de tijd af, en de keuze vrijheid wordt groter. Emoties zijn erg sterke energieën, eenmaal in een emotie is het niet zomaar even los te schudden. Het is dus de bedoeling nog voor een emotie wilt koppelen, de keuze te nemen om er niet in mee te gaan. Bij heftig lijden zitten de emoties en gedachten zo snel en sterk op het bewustzijn gekoppeld dat er niet echt een keuze meer is, je valt er direct in. Op dat moment is er altijd nog de keuze om er niet in verder te gaan. De meer bewustzijn je brengt op elk moment van je dag, de meer ruimte er ontstaat rondom je ervaringen, de meer keuzevrijheid er is, de meer je kan kiezen voor datgeen waarvan je weet wat je wel wilt en niet wilt. Er is geen goede of foute keuze, er zijn enkel consequenties, en met welke consequenties kan jij leven is de vraag.
